Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Η θάλασσα

Η Κατερίνα ήταν 14 όταν την άφησε η μαμά της να γυρίσει μόνη της από το μάθημα κολύμβησής της. Ήταν 12:00 τα μεσάνυχτα και περπατούσε στον δρόμο όταν την διέκοψε ένα τρίξιμο.... Γυρνάει το κεφάλι της και βλέπει..... μια κούνια να πηγένει πέρα δώθε, χωρίς κανέναν να την σκουντάει. Εκεί ήταν και η θάλασσα, δηλαδή η κούνια ήταν στην παραλία. Φαινόταν ότι ήταν κάποιος μέσα στην θάλασσα. Η Κατερίνα του φώναξε, αλλά εκείνος δεν την άκουσε. Το κορίτσι με γρήγορο βήμα πήγε σπίτι της και τα είπε όλα στην μαμά της. Την επόμενη μέρα η μητέρα της την πήγε στον οφθαλμίατρο. Ο γιατρός είπε ότι έχει ένα μικρόβιο στα μάτια της που μάλλον ήταν απο την πισίνα. Έτσι η Κατερίνα πήγε στο κολυμβητήριο και ρώτησε τον δάσκαλό της κάθε πότε καθαρίζουν την πισίνα. Εκείνος της απάντησε ότι μένει κάθε βράδυ ο επιστάτης και καθαρίζει. Αυτή τη μέρα όως ήταν άρρωστος γι'αυτό η Κατερίνα πρότεινε να καθαρίσει αυτή. Ο δάσκαλός της της έδωσε τα κλειδιά και έφυγε. Η Κάτερίνα φόρεσε το μαγιό της και μπήκε στην μεγάλη τρύπα της αποχέτευσης. Πέρασε και άλλη τρύπα ως που βρέθηκε στην θάλασσα που είχε δει τις προάλλες. Ο άνθρωπος που είχε δει όμως δεν ήταν εκεί. Καθόταν στην κούνια. Της είπε να πλησιάσει. Η Κατερίνα έκανε αυτό που της είπε. Τον ρώτησε αν ξέρει γιατί είναι βρώμικα τα νερά. Εκείνος της απάντησε οτι δεν ξέρει και θα ήθελε πολύ να μάθει. Της είπε κι όλας οτι όποιος δει αυτή τη θάλασσα εθείζεται και προσκολλάτε σε αυτή. Η Κατερίνα ανυσήχησε οτι κόλλησε με την θάλασσα και οτι συνέχεια βρίσκει δικαιολογίες για να έρθει κοντά της. Έτσι κι εκείνος ο άνθρωπος κόλλησε μαζί της ακι είναι συνέχεια εκεί. Η Κατερίνα έμεινε για πάντα εκεί πέρα με τον άγνωστο τύπο.......